κορμοράνος ή φαλακροκόρακας

Κοινή ονομασία των πελεκανομόρφων πτηνών της οικογένειας των φαλακροκορακίδων (phalacrocoracidae), η οποία περιλαμβάνει ένα μοναδικό γένος, τον Phalacrocorax, με συνολικά 33 είδη. Πρόκειται για αποικιακά πτηνά, που τρέφονται αποκλειστικά με ψάρια και έχουν μαύρο φτέρωμα με διάφορες αποχρώσεις του γκρίζου ή του λευκού· συναντώνται σε ακτές, μεγάλες λίμνες και ποτάμια σε όλη τη Γη. Το πιο κοινό είδος της οικογένειας είναι ο Phalacrocorax carbo, γνωστός και ως μεγάλος κ., με συνολικό μήκος 90 εκ. Οι φτερούγες του δεν είναι πολύ ανεπτυγμένες και αυτό περιορίζει την πτητική του ικανότητα, ωστόσο είναι πολύ καλός κολυμβητής, ακόμα και κάτω από το νερό, όπου μπορεί να παραμείνει σε κατάδυση για περισσότερο από ένα λεπτό. Ο κ. βουτά συχνά στο νερό θαλασσών και εσωτερικών υδάτων για να κυνηγήσει ψάρια, αμφίβια και υδρόβια ερπετά, με τα οποία τρέφεται. Αφού τελειώσει το φαγητό του, ξεκουράζεται για μικρό διάστημα σε ένα σχετικά ψηλό και προσηλιακό μέρος, όπου απλώνει τις φτερούγες του για να στεγνώσουν, επειδή το φτέρωμά του δεν είναι αδιάβροχο, όπως συμβαίνει με αυτό άλλων υδρόβιων πουλιών. Συνήθως ο κ. φτιάχνει την άτεχνη φωλιά του πάνω σε δέντρα και βράχους. Από τα 2-4 γαλαζωπά αβγά που αποθέτει τον Απρίλιο, γεννιούνται, έπειτα από επώαση 4 εβδομάδων, ισάριθμα γυμνά και αδέξια πουλιά, τα οποία σε μερικές μέρες αποκτούν το μαυριδερό πουπουλένιο φτέρωμά τους. Ορισμένοι ανατολικοί λαοί συνηθίζουν, ακόμα και σήμερα, να χρησιμοποιούν τους κ. στο ψάρεμα. Τη νύχτα προσελκύουν κοπάδια ψαριών ανάβοντας φωτιές. Κάθε ψαράς κρατά από έναν ή περισσότερους κ. δεμένους με ένα μακρύ σχοινί, τους οποίους αφήνει κάθε τόσο να βουτούν στο νερό και να φέρνουν από ένα ψάρι. Για να μην καταπίνουν οι κ. τα ψάρια που πιάνουν, τους περνούν γύρω από τον λαιμό έναν χαλκά. Ο κοινός κ. είναι ευρύτατα διαδεδομένος στην Ευρώπη και στην Ασία και λιγότερο στην Αφρική και στην Ωκεανία. Οι κ. μπορούν να εξοντώσουν την ιχθυοπανίδα των εσωτερικών υδάτων στην περιοχή όπου ζουν. Η ζημιά αυτή συχνά αντισταθμίζεται από κάποιο σημαντικό όφελος που παρέχουν, όπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση των ακτών του Περού, όπου ορισμένα είδη κ., που συγκεντρώνονται εκεί κατά δισεκατομμύρια, εξασφαλίζουν με τα περιττώματά τους το γνωστό γκουανό, ένα από τα πολυτιμότερα φυσικά νιτρικά λιπάσματα. Είδος κορμοράνου (phalacrocorax penicillatus) που ζει στις αμερικανικές ακτές του Ειρηνικού.